مواد کامپوزیت فیبر کربن به عنوان یک ماده رده بالا، با ویژگی‌های سختی و استحکام بالا، اگرچه عملکرد برتر دارند، اما پردازش آنها دو برابر دشوارتر است. در محصولات کامپوزیت فیبر کربنی سوراخکاری شده، به راحتی پارگی محیط خالی، لایه لایه شدن و ظاهر ناهموار ظاهر می‌شود. محصولات فیبر کربنی بزرگ برای تعیین سوراخ نیاز به هماهنگی ویژگی‌های ساختاری قطعات دارند، بنابراین باید توسط نصاب به صورت دستی سوراخکاری شوند، اما در سوراخکاری دستی، وضعیت پردازش بسیار ناپایدار است، عدم قطعیت‌ها و اثرات انسانی زیادی وجود دارد که منجر به عدم ثبات کیفیت سوراخکاری دستی می‌شود، دیواره قطعه کار در اطراف مواد نسبت به تجهیزات پردازش، نقص‌های جدی‌تری دارد، به خصوص پارگی خروجی سوراخ جدی‌تر است. هزینه تولید قطعات کامپوزیت فیبر کربن در مقیاس بزرگ بالا است، معمولاً تعداد سوراخ‌های پردازش شده بیشتر است، هرگونه مشکل کیفی در سوراخکاری باعث نقص محصول می‌شود و مستقیماً بر کیفیت مونتاژ قطعات تأثیر می‌گذارد که علت جدی ضایعات قطعه است و منجر به ضررهای هنگفت می‌شود.
مشکلات فنی در سوراخکاری دستی کامپوزیت‌های فیبر کربن:
از آنجا که روکش فیبر کربن در هر زاویه، هر زاویه ناهمگونی ایجاد می‌کند، استحکام بین لایه‌ای کم است، در عین حال سختی مواد کامپوزیت فیبر کربن بالا، عملکرد شکننده، شدت بالا و توانایی هدایت حرارتی ضعیف است، باعث می‌شود مته به طور جدی ساییده شود، گشتاور برش و گرمای برش زیادی تولید کند، ماده قطعه تحت عمل نیروی برش مستعد است. در قطر مته، لبه برش پارامترهای مورد، سرعت مته و سرعت تغذیه عوامل اصلی مؤثر بر اندازه نیروی محوری خواهند بود، نیروی محوری با افزایش سرعت و کاهش، با افزایش تغذیه، و تأثیر تغذیه بسیار بیشتر از تأثیر سرعت چرخشی است، بنابراین تغذیه یک عامل کلیدی برای کنترل پارگی محوری خروجی سوراخ است. در سطحی‌ترین لایه در یک طرف خروجی سوراخ رخ می‌دهد، رایج‌ترین نقص در حفاری این است که وقتی حفاری نزدیک به حفاری است، میزان کاهش نیروی محوری کمتر از کاهش استحکام ماده است، که باعث می‌شود ماده برش وارد لایه برش نشود و باعث آسیب و پارگی شود، بنابراین لازم است میزان تغذیه کاهش یابد. هنگام سوراخکاری نزدیک به محل سوراخکاری. به این ترتیب، نیروی سوراخکاری کمتر از نیروی برش بحرانی تولید شده توسط نقص است، پدیده پارگی خروجی سوراخ را کاهش می‌دهد و از آنجا که تیزی لبه مته کافی نیست، الیاف کامپوزیت به طور کامل بریده نشده و سوراخکاری شده است و در نتیجه پارگی خروجی سوراخ و لبه‌های خام ایجاد می‌شود. بنابراین، برای پردازش سوراخ کامپوزیت فیبر کربن، به ویژه در نزدیکی گذرگاه سوراخکاری، باید خوراک کوچکتری انتخاب شود.
در تولید کامپوزیت‌های فیبر کربن، حفاری دستی و مته پنوماتیک دستی انجام می‌شود، اما حالت پردازش بسیار ناپایدار است، موقعیت مرکزی مته، عمودی بودن و سایر خطاها و تغییرات، تجربه کاری اپراتور مستقیماً بر کیفیت پردازش سوراخ تأثیر می‌گذارد، فرآیند حفاری دستی، کنترل تغذیه آسان نیست و بی‌ثباتی کیفیت حفاری از عوامل اصلی است. به طور خاص، هنگامی که سوراخ‌ها توسط مواد برش خشک بسته می‌شوند، ناگهان کاهش می‌یابد، خود ماده آنی، نیروی برگشت حفاری ناگهان به شدت کاهش می‌یابد و در نتیجه افزایش ناگهانی تغذیه، پدیده ضربه مته ایجاد می‌شود که منجر به پارگی جدی‌تر سوراخ می‌شود.
زمان ارسال: ۱۷ سپتامبر ۲۰۱۸