به عنوان یک ماده آب‌بندی و ماده کشویی، فیبر کربن در مواجهه با مواد اسیدی و قلیایی قوی، نسبت به مواد سنتی مانند آزبست یا فایبرگلاس، اینرسی قوی‌تری دارد. در عین حال، مقاومت حرارتی و خود روانکاری بهتری دارد و به عنوان یک ماده آب‌بندی پیشرفته استفاده می‌شود. با این حال، اگرچه به عنوان یک ماده با تکنولوژی بالا،مواد فیبر کربنیهنوز با مشکلاتی مانند واکنش اکسیداسیون، واکنش به فلز و اکسیدهای فلزی در دماهای بالا و ترکیبات بین لایه‌ای مواجه هستند.
۱. واکنش اکسیداسیون
معمولاً وقتی فیبر کربن تا دمای ۳۵۰ درجه در هوا گرم می‌شود، به آرامی شروع به اکسید شدن می‌کند، جرم آن به تدریج کاهش می‌یابد و شدت آن شروع به کاهش می‌کند. بنابراین، هرچه دما در فرآیند تولید پایین‌تر باشد، مقاومت اکسیداسیون مربوطه بالاتر است. در نتیجه، الیاف گرافیتی مقاومت آنتی‌اکسیدانی بسیار بهتری دارند.
درفرآیند تولید الیاف کربنعناصر فلزی Na، K، Ca، MG و سایر عناصر فلزی اضافه شده‌اند که اکسیداسیون الیاف کربن را افزایش می‌دهند، افزودن مواد سری فسفر می‌تواند به طور موثری از اکسیداسیون جلوگیری کند. علاوه بر این، اسیدهای اکسیدکننده نیز می‌توانند باعث ایجاد مقداری خوردگی در الیاف کربن شوند، به خصوص در دماهای بالا و غلظت‌های بالا.
۲. واکنش با فلز یا اکسیدهای فلزی در دماهای بالا
الیاف کربن در دمای ۴۰۰ تا ۵۰۰ درجه با NA، Li، K و اکسید آهن، در دمای ۶۰۰ تا ۸۰۰ درجه با Fe و AL و در دمای ۱۱۰۰ تا ۱۳۰۰ درجه با Si، سیلیس، دی اکسید تیتانیوم و اکسید منیزیم واکنش شیمیایی انجام می‌دهند. اما این موضوع در مورد Cu، Zn، Mg، Ag، Hg و Au اهمیتی ندارد. هنگامی که به عنوان ماده تقویت کننده استفاده می‌شود، خواص الیاف کربن در برخورد با فلزات و اکسیدهای فلزی به شدت محدود می‌شود. بنابراین، نمی‌توان از الیاف کربن برای تقویت سرامیک‌های اکسیدی استفاده کرد.
-اخبار بعدی:راهنمای خودی برای لوله‌های فیبر کربنی
زمان ارسال: ۲۱ دسامبر ۲۰۱۸