Die XII mensis Augusti, hora tertia et tricesima prima post meridiem, detector solaris Historic Park (Parker Solar Probe) in Basi Aerea Capitis Canaveralis SLC-37b a gravibus missilibus Delta 4 emissus est. Post volatum quadraginta trium minutorum, quamquam tertium gradum suspicionis amissionis expertus est, feliciter, post ultimum fere casum, detector Parker a missili feliciter separatus est, longam viam ad solem ingressus est, atque ita novum iter explorationis humanae solis aperuit!
Detector Solis
Locus emissionis
Ut recordum mundanum ad proximum locum in sole attingendum creetur, homines materias inveniendas sunt quae temperaturas altissimas inauditas sustinere possint. Dici potest si systema tutelae thermalis (TPS) deest, Parker non exsistere. Secundum consilium, Parker quattuor miliones milium passuum a superficie solis (6.11 miliones chiliometrorum) ingredietur. Ut huic ambitu calidissimo se accommodet, detector scutum caloris compositum portabit, cuius cupola splendorem solis sustinebit. Scutum caloris ante decem annos fabricari non potuisset.
Si satelles unius metri quadrati in orbita Telluris es, et energia solis circiter 1350 wattiorum ad te attingendum est, sed Parker circiter 25 vicibus propius est quam haec positio, quae est circiter 850,000 wattiorum caloris per metrum quadratum. Si area numeratur, specillum solare Parker circiter 3 miliones wattiorum energiae sustinere debet. Scutum caloris detectoris etiam Systema Protectionis Thermalis (TPS) appellatur, constans ex duabus stratis compositis carbone auctis et spuma carbonis cum fibula intermedia circiter 4.5 unciarum (11.43 cm). Scutum caloris Solem versus etiam speciale stratum album habet ad energiam solis quam maxime reflectendam. Haec materia resistit 2,500 gradibus Fahrenheit (circiter 1371 ℃) et efficit ut instrumentum operetur circiter 85 gradibus Fahrenheit (circiter 30 ℃).
"Si hoc munus annis 1960 ad 1970 factum est, etiam cum annis 1980 adhibitum est, fieri potest ut metalla altae resistentiae caloris volare possint," Driesman dixit. "Scientisti Jerdon metallicum cum puncto liquefactionis altissimo construent, sed numquam in caelum mittent, quia metallum nimis grave est. 'Dissimilis plerisque fibris carbonis commercialibus, structura eorum carbonis-carbonis non polymerizatur resinis durantibus quia resinae durae prope solem evaporant sicut oleum in superficiebus viarum calidis,' inquit. Ad scutum caloris faciendum, NASA resinam "fibra carbonis concisa" implet, deinde resinam durat, in furno 3000 graduum coquit, et processum quater vel quinquies repetit. 'Tandem fibram carbonis quae te circumdat habebis. Structura carbonis-carbonis de qua loquimur est carbonis purus, sine resinis et aliis substantiis. 'Partes anterior et posterior scuti thermalis ex hac lamina carbonis-carbonis factae sunt, quae, praeterquam quod insulata est, vim mechanicam valde validam habet.'" Duo strata laminarum carbonis-carbonis satis tenuia sunt ut flectantur et etiam inter se imbricantur. In medio duorum stratorum materiae carbonis-carbonis, stratum circiter 4.5 unciarum spumae carbonis, quae nunc in industria medica plerumque ad ossa alternativa creanda adhibetur. Designatio sandwich totam structuram sustinet – instar chartae corrugatae – quae tantum 160 libras (circiter 73 kg) pro toto scuto caloris octo pedum crassitudinis ponderat.
Spuma etiam structuram insulationis clypei thermalis maximi momenti habet. Sed 97% bullae carbonis aëris est, ut pondus exploratorum spatialium ulterius minuatur. Ipse carbonis thermalem conductivum est, et structura spumae etiam significat non tantum caloris transmittendum esse. Bullae non facile probantur, fragilissimae sunt. Sed aliud problema est. "Cum calescunt, ardent," dixit Abel. Combustio in vacuo non magnum problema est, sed aer remanens in probatione bullas in carbones adurere faciet. Ergo, ingeniarii Laboratorii Nationalis Oak Ridge cum lampadibus arcus plasmatis altae temperaturae clypeum caloris harum spumarum carbonis resistentiam altae temperaturae probant. Sola insulatio thermalis harum spumarum carbonis non sufficit ad spondendum detectores ad temperaturam requisitam operaturos esse. Quia nulla dissipatio aëris in spatio est, sola via ad dissipandum calorem est lucem dispergere et calorem in forma photonum emittere. Ergo, aliud stratum protectivum necessarium est: stratum protectivum album adhibitum est ad calorem et lucem reflectendam.
Schema structurae scuti thermalis Detectoris Solaris Parker
Ad hoc, Laboratorium Physicae Applicatae apud Universitatem Johns Hopkins et Laboratorium Technologiae Provectae Scholae Whiting Ingeniariae (Laboratorium Technologiae Provectae in Schola Whiting Ingeniaria Universitatis Johns Hopkins) coetum peritorum in tegumentis insulationis thermalis super-luxuriosis constituerunt, cum investigationibus ceramicarum altae temperaturae, tegumentorum chemicorum et plasmatis pulverisationis. Per ulteriores probationes, coetus tandem stratum album protectionis ex alumina fundatum elegit. Sed stratum protectivum in ambiente altae temperaturae propter reactionem carbonis griseum fieret, itaque ingeniarii stratum tungsteni in medio addiderunt, tenuius quam capillus, et inter scutum caloris et scutum album texerunt ne interactio inter duo strata fieret. Etiam agentem nano-dopandi addiderunt ut scuta candidiora fiant et expansionem thermalem particularum aluminae impediant. Dennis Nagle, princeps ingeniarius investigationis apud Centrum Scientiae Systematum et Ingeniariae, dixit plerumque, cum ceramica adhibentur, tegumentum rigidum et porosum praeferri, sed materiam frangi cum malleo percutitur. Ad temperaturam quam Parker subit, tegumentum leve frangitur sicut fenestra a lapide percussa. Ergo, etiam obductiones porosae hanc condicionem extremam tolerare possunt. Cum fissurae in obductionibus porosis fiunt, fissurae cessant cum poros attingunt. Obductio constat ex pluribus stratis granulariis crassis—satis ut coetus particularum ceramicarum lucem absentem ab alio strato reflectere possit.
Tempus publicationis: XV Augusti, MMXVIII