از آنجا که فیبر کربن گران است، عملکرد جامع خوبی دارد و بیشتر در مناطق نظامی و غیرنظامی سطح بالا یا مناطق ویژه استفاده می‌شود، رویه‌های ضایعات محصول آن سختگیرانه است، بنابراین استفاده مجدد از آن غیرممکن یا غیرممکن است، زیرا محتوای کربن آن بیش از 90٪ یا بعید است و هزینه تولید آن بسیار بالاتر از فیبر معمولی است، مانند استفاده از سوزاندن مستقیم در فضای باز یا تولید سیمان و سایر روش‌های سوزاندن غیرمستقیم برای مقابله با آن، نه تنها آلودگی جدی و بسیار غیراقتصادی دارد، یعنی مزایای اجتماعی و اقتصادی ضعیفی دارد و هیدرولیز شیمیایی بیشتر در ساختار اصلی بازیافت زباله‌های کامپوزیتی استفاده می‌شود. علاوه بر این، روش دفن مستقیم کم‌هزینه که معمولاً در دفع اولیه زباله استفاده می‌شود، در سال‌های متمادی یا هرگز به طور همزمان پوسیده نمی‌شود تا مواد سمی استخراج شوند و سپس آلودگی طولانی‌مدت سیستم‌های خاک و آب‌های زیرزمینی ایجاد می‌کند، که بعداً به تدریج توسط محیط زیست و سایر مقررات مرتبط ممنوع خواهد شد. به طور خلاصه، روش‌های ممکن برای دفع زباله مواد کامپوزیتی فیبر کربن عبارتند از روش بازیافت مکانیکی مواد، بازیافت مواد و روش بازیابی انرژی. با این حال، در تجزیه و تحلیل مقایسه‌ای بعدی، روش بازیابی انرژی و سوزاندن، مانند تولید سیمان، هنوز در محدوده بحث قرار دارد.