Omdat koolstofvesel duur is, goeie omvattende werkverrigting het, word dit meestal in hoë-end militêre en burgerlike of spesiale gebiede gebruik. Die produkafvalprosedures is streng, dus word dit nie hergebruik nie, of dit is onwaarskynlik, omdat die koolstofinhoud meer as 90% is, of dit is onwaarskynlik, en die vervaardigingskoste is baie hoër as konvensionele vesel. Die gebruik van direkte verbranding in die oop lug of sementvervaardiging en ander indirekte verbrandingsmetodes is nie net ernstige besoedeling nie, maar ook baie onekonomies, dit wil sê, die sosiale en ekonomiese voordele is swak, en chemiese hidrolise word meestal in die kernstruktuur van saamgestelde afvalherwinning gebruik. Daarbenewens word die laekoste-direkte begrawingsmetode wat algemeen in die vroeë afvalverwydering gebruik word, oor baie jare of nooit verrot nie, terwyl giftige stowwe terselfdertyd onttrek word, en dan word langtermyn besoedeling van grond- en grondwaterstelsels veroorsaak. Die omgewing en ander verwante regulasies sal later geleidelik verbied word. Opsommend is die moontlike metodes vir afvalverwydering van koolstofvesel-saamgestelde materiale die meganiese materiaalherwinningsmetode, materiaalherwinning en energieherwinningsmetode. In die latere vergelykende analise word die metode van energieherwinning en verbranding, soos sementvervaardiging, egter steeds in die besprekingsomvang ingesluit.